Στην Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει φανερώσει τον τρόπο με τον οποίο επιθυμεί να Τον λατρεύουμε μέσα στην Αγία Γραφή. Θεωρούμε λοιπόν ότι η πίστη της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας, όπως αυτή περιγράφεται μέσα στην Καινή Διαθήκη είναι το πρότυπο για τον τρόπο λατρείας μας.

Επειδή γνωρίζουμε ότι ο τρόπος που λατρεύουμε τον Θεό είναι αρκετά διαφορετικός σε σχέση με τον τρόπο λατρείας μέσα σε μια Ορθόδοξη εκκλησία, θα θέλαμε να σας εξηγήσουμε πώς λατρεύουμε τον Θεό και γιατί τον λατρεύουμε με αυτόν τον τρόπο.

Ο χώρος λατρείας

Η λέξη εκκλησία μέσα στην Αγία Γραφή δηλώνει κυρίως το σώμα των πιστών που λατρεύουν τον Θεό και όχι το κτίριο στο οποίο συγκεντρώνονται. Στην πραγματικότητα, η Καινή Διαθήκη μας θυμίζει ότι “ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς” (Πράξεις 7:49), και πως ο ναός του Αγίου Πνεύματος είναι η εκκλησία (Α’Κορινθίους 3:16).

Έτσι, η δική μας έμφαση δεν είναι στο κτίριο της εκκλησίας, αλλά στο ίδιο το σώμα της εκκλησίας, δηλαδή στους πιστούς.

Το κτίριο στο οποίο συναθροιζόμαστε είναι από επιλογή απλό, χωρίς στολισμούς και απεικονίσεις, όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Μια τυπική συνάθροιση

Προσευχή

Οι συναθροίσεις της εκκλησίας μας ξεκινούν συνήθως με χρόνο προσευχής.

Κάποιοι προτιμούν να προσευχηθούν καθιστοί στις καρέκλες τους, ενώ άλλοι επιλέγουν να γονατίσουν χρησιμοποιώντας ειδικά μαξιλάρια που υπάρχουν σε κάθε καρέκλα. Αυτό το κάνουμε γιατί είναι η πιο συνηθισμένη στάση προσευχής μέσα στην Καινή Διαθήκη (δες Πράξεις 7:60, 9:40, 20:36, 21:5) και δείχνει την αναγνώριση της μικρότητάς μας μπροστά στον Παντοδύναμο Θεό.

Στην ώρα της προσευχής, με τάξη και διαδοχικά, κάποιοι υψώνουν τη φωνή τους ώστε να ακούγονται από όλους και προσεύχονται εκ μέρους όλης της εκκλησίας στον Θεό για διάφορες ανάγκες ή ευχαριστούν και δοξολογούν τον Θεό. Οι προσευχές γίνονται σε απλή γλώσσα, όπως ο καθένας νιώθει να μιλήσει από την καρδιά του στον Θεό. Το εκκλησίασμα συχνά δείχνει την συμφωνία του στην προσευχή με τη φράση “Αμήν”, που σημαίνει “έτσι να γίνει”.

Μερικές φορές, οι πιστοί προσεύχονται υψώνοντας τα χέρια τους στον Θεό, όπως ο απόστολος Παύλος προτρέπει στην Α’ Τιμόθεο 2:8, ή κλείνουν τα μάτια τους για να συγκεντρωθούν περισσότερο στον Θεό.

Υμνωδία

Μετά την προσευχή ακολουθεί η ώρα της υμνωδίας.

Οι ύμνοι μας είναι επίσης σε απλή γλώσσα ώστε να μπορούν όλοι να καταλαβαίνουν και όλοι να συμμετέχουν στην υμνωδία. Τα λόγια των ύμνων υπάρχουν σε ειδικά βιβλία, τα υμνολόγια, ή προβάλλονται με βιντεοπροβολέα στον τοίχο. Συχνά, την υμνωδία οδηγούν άντρες ή γυναίκες με συνοδεία μουσικών οργάνων όπως βλέπουμε να συμβαίνει στην Παλαιά Διαθήκη και να υπονοείται στην Καινή Διαθήκη (Ψαλμός 150, Εφεσίους 5:19, Κολοσσαείς 3:16). Κάποιοι πιστοί, στην ώρα της υμνωδίας, μπορεί να νιώσουν την επιθυμία να υψώσουν τα χέρια τους προς τον ουρανό σε ένδειξη προσευχής ή να συνοδεύουν έναν χαρούμενο ύμνο χτυπώντας τα χέρια τους (Ψαλμός 47:1).

Η έμφαση της υμνωδίας μας δεν είναι στην μουσική τελειότητα, αλλά στο να είναι η υμνωδία μας μια έκφραση της καρδιάς μας μπροστά στον Θεό. Έτσι, ενθαρρύνουμε όλους τους παρόντες να ψάλλουν με την καρδιά τους, να φέρουν στον νου τους τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να θυμούνται τις καθημερινές ευεργεσίες του Θεού στη ζωή τους.

Κήρυγμα

Μετά την υμνωδία ακολουθεί το κήρυγμα του λόγου του Θεού.

Πιστεύουμε ότι η Αγία Γραφή δεν είναι απλώς ένα θρησκευτικό βιβλίο, αλλά ο μόνος θεόπνευστος κανόνας για το τι να πιστεύουμε και πώς να ζούμε. Έτσι, σε κάθε συνάθροισή μας, υπάρχει κήρυγμα από την Αγία Γραφή. Ο κήρυκας διαβάζει συνήθως μία περικοπή από την Αγία Γραφή και την αναλύει, εξηγώντας αυτό που η Αγία Γραφή λέει και το πώς αυτό έχει σημασία και εφαρμογή στη ζωή μας.

Θεία Κοινωνία

Κάποιες Κυριακές, μετά το κήρυγμα του λόγου Θεού, ακολουθεί η Θεία Κοινωνία.

Μετά από το σχετικό βιβλικό ανάγνωσμα και προσευχή, μοιράζονται στους παρευρισκόμενους το ψωμί και το κρασί, που θυμίζουν το σώμα και το αίμα του Χριστού που προσφέρθηκε για τη σωτηρία μας. Σύμφωνα με την Α’ Κορινθίους 11:26-32, ο πιστός θα πρέπει να μετέχει σε αυτό το πνευματικό τραπέζι του Κυρίου με αυτοεξέταση, θυμούμενος με ευγνωμοσύνη το σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού και γιορτάζοντας την ενότητα των πιστών σε ένα σώμα.

Οι συναθροίσεις μας κλείνουν συνήθως με μία προσευχή από κάποιο άτομο εκ μέρους όλης της εκκλησίας και στη συνέχεια χαιρετούμε ο ένας τον άλλον με αγάπη.

Η λατρεία που συνεχίζεται

Σύμφωνα με όσα η Αγία Γραφή λέει, πιστεύουμε ότι η λατρεία μας προς τον Θεό δεν σταματάει όταν βγαίνουμε από τον χώρο της εκκλησίας μας. Ο στόχος κάθε Χριστιανού είναι να μοιάσει στον Ιησού Χριστό (Εφεσίους 4:13), σε όσα σκέφτεται, πιστεύει και ενεργεί.

Έτσι, επιθυμούμε να συνεχίσουμε να εκφράζουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό μέσα στην καθημερινή ζωή, μιλώντας για την αγάπη του Θεού στους γύρω μας, υλοποιώντας έργα καλοσύνης και ελέους, και ενθαρρύνοντας τους άλλους πιστούς.

Θα είναι χαρά μας να σε δούμε σε μία από τις συγκεντρώσεις μας και να λατρεύσουμε μαζί τον Θεό!